چکیده
مهمترین عامل بی معنایی زندگی فراموشی نسبت خود با وجود است. این مطلب را می توان از منظر فلسفی و یا عرفانی مورد بحث قرار داد. این مقاله جهت دوم را بر عهده گرفته است. اما بر مبنای عرفان نظری درک نسبت آدمی با وجود بدون در نظر داشتن قوس نزول و صعود وجود ممکن نیست. در اینجا قوس نزول و صعود وجود صرفاً‌در آن حد مورد اشاره یا تأمل قرار می گیرد که بتوان تصویری، هرچند به وسعت کوتاه این مقال،از نسبت آدمی با وجود به دست آورد.
کلید واژه ها:
معناداری زندگی،وجود،انسان، قوس نزول، قوس صعود، تجلی، وَلایت.
